เป็นการกู้เงินในระบบแบบมีหลักทรัพย์ค้ำประกันโดยใช้อสังหาริมทรัพย์ มีกฎหมายคุ้มครองผู้ขายฝากและผู้ซื้อฝากหรือที่เรียกว่านักลงทุน ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 491 - 502 กรรมสิทธิ์ของอสังหาริมทรัพย์จะตกเป็นของผู้ซื้อฝากทันทีเมื่อทำสัญญาเสร็จสิ้น แต่มีการตกลงว่าผู้ขายฝากสามารถนำเงินมาไถ่ทรัพย์สินคืนได้ภายในระยะเวลาที่กำหนด โดยต้องทำสัญญาต่อเจ้าหน้าที่พนักงาน ณ สำนักงานที่ดินเท่านั้น

สามารถแบ่งประเภทของการสังหาริมทรัพย์ที่นำมาฝากขายได้ตามลักษณะการใช้สอย ประกอบไปด้วย อสังหาริมทรัพย์เพื่อการเกษตร อสังหาริมทรัพย์เพื่อการอยู่อาศัย (บ้าน คอนโด) อสังหาริมทรัพย์เพื่อการพาณิชย์ อสังหาริมทรัพย์เพื่อการอุตสาหกรรม และอสังหาริมทรัพย์เพื่อการพักผ่อน โดยอสังหาริมทรัพย์ที่นำมาขายฝากจะต้องใช้โฉนดที่ดิน (นส.4) เท่านั้น

อย่างที่ได้กล่าวไปแล้วในข้อ 1 ว่าการขายฝากนั้นเป็นรูปแบบหนึ่งของการกู้เงินในระบบโดยมีหลักทรัพย์ค้ำประกัน ซึ่งการทำธุรกรรมขายฝากนั้นจะมีการทำสัญญาการที่กรมที่ดินต่อเจ้าพนักงานของกรมที่ดิน เป็นการดำเนินการที่ถูกต้องตามกฎหมายทุกอย่าง ไม่ได้เป็นการทำสัญญากันเองโดยส่วนตัวแต่อย่างใด โดยดอกเบี้ยก็จะถูกคิดตามอัตราที่กฎหมายกำหนดก็คือไม่เกินร้อยละ 15 ต่อปี

ในกรณีที่เป็นบุคคลธรรมดาจะมีทั้งหมดที่ต้องชำระคือ 1. ค่าภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย คิดตามเกณฑ์ของกรมสรรพากร 2. ค่าธรรมเนียมการโอน 2% จากราคาประเมินของทางการ 3. ค่าอากรแสตมป์ 0.5% หรือภาษีธุรกิจเฉพาะ 3.3% อย่างใดอย่างหนึ่ง 4. ค่าคำขอและค่าพยาน ทั้งหมดนี้คิดตามเกณฑ์ของกรมที่ดิน ในกรณีที่เป็นนิติบุคคล จะมีค่าใช้จ่ายเป็นค่าภาษีเงินได้ หัก ณ ที่จ่าย 1% ของราคาซื้อขายหรือราคาประเมิน ยึดเอาตามราคาที่สูงกว่า ส่วนค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ก็จะเหมือนกับในกรณีของบุคคลธรรมดา นอกจากนี้ก็ยังมีค่านิติกรรมอื่น ๆ ได้แก่ ค่าต่อสัญญาขายฝากแปลงละ 50 บาท ค่าไถ่ถอนการขายฝาก หักภาษี ณ ที่จ่ายตามเกณฑ์ของกรมสรรพากร ค่าอากร 0.5% ค่าคำขอและค่าพยาน และค่าธรรมเนียม 50 บาทต่อแปลง

ทุกจังหวัดในประเทศไทยครับ

ได้ครับ